اسم آن بزرگوار محمّد و لقب مشهور ایشان جواد و تقی است. پس از شهادت امام رضا علیه السّلام، در سال ۲۰۳ هجری قمری مقام امامت به فرزند ارجمندش، جواد الائمّه علیه السّلام انتقال یافت. مأمون برای اینکه امام جواد علیه السّلام را بیشتر تحت کنترل داشته باشد، دخترش ام ّالفضل را به عقد حضرت درآورد و شهادت آن بزرگوار به دستور معتصم عباسی، به دست امّ الفضل در آخر ماه ذی القعده ی سال ۲۲۰ هجری قمری واقع شد.

یکی دیگر از آداب نماز در حوزه ی قرائت قرآن، و قبل از اینکه فرد شروع به خواندن آیات قرآن نماید، تسمیه است. ادبِ بعد از استعاذه، گفتن " بسم الله الرحمن الرحیم" است که اصطلاحاً به آن تسمیه گفته می شود؛ یعنی نام بردن. " بسم الله الرحمن الرحیم" کلید ورود به دنیا و جهان قرآن کریم است که بدون این کلید در به روی شخص بسته است.   

روز عرفه از اعیاد عظیمه است؛ اگرچه به اسم عید نامیده نشده است و روزی است که حق تعالی بندگان خویش را به عبادت و طاعت خود خوانده و موائد جود و احسان خود را برای ایشان گسترانیده است. از جمله دعاهایی که خواندنش در روز عرفه سفارش شده است، دعای معروف سالار شهیدان، امام حسین علیه السّلام است که از محتوای بسیار با ارزش و بی نظیری برخوردار است...

 

عید قربان، عید قرب الهی است. وقتی نفست را در منای عشق سر بریدی، آن وقت به قرب الهی نائل می شوی. تقرّب، قربان کردن می خواهد. عید قربان این درس را به ما می دهد که اگر طالب قرب الهی هستی، آماده ی قربانی دادن و قربانی شدن باش...

 

حضرت جواد الائمه علیه السلام بنا بر قول مشهور در دهم ماه رجب سال ۱۹۵ هجری قمری، در مدینه چشم به جهان گشودند. اقوال دیگر درمورد تاریخ ولادت آن حضرت، پانزدهم و هفدهم ماه رمضان و آخر ذی القعده ی سال ۱۹۵ هجری قمری، نقل شده است. پدر بزگوار آن حضرت امام رضا علیه السلام پیشوا و مقتدای هشتم شیعیان جهان است.

شیعه معتقد است که خداوند بعد از رسول اکرم صلی الله علیه و آله، مقصود خود را از آیات و جزئیات احکام از راه الهام به کسانی می گوید که مثل رسول الله صلی الله علیه و آله دارای علم الهی و در بازگو کردن، دارای عصمت الهی اند. یعنی به دقّت همانی را که خدا به آنها الهام کرده به مردم منتقل می کنند. چنین کسانی باید به نام امام وجود داشته باشند که مرجع فهم دین هستند و باید در درک حقایق دینی به اینها رجوع شود و نظرشان حجّت و ملاک است...

از نگاه اسلام یکی از بزرگترین رسالت‌های انسان، تزکیه‌ی نفس است. گاهی پرداختن بیش از حد به فعالیت‌های اجتماعی، فرصتی برای تهذیب نفس و کسب کمالات معنوی برای انسان باقی نمی‌گذارد. در حالیکه طبق الگوی مورد تأیید اسلام، ابتدا انسان باید به معماری شخصیت خویش و تکمیل ابعاد انسانی وجود خود نایل شود و خود، انسانی نمونه گردد؛ سپس به اصلاح دیگران و یا جامعه بپردازد و از این رهگذر است که می‌تواند دیگران را به سمت نیکی‌ها رهنمون شود.  

حضرت موسی بن جعفر علیه السّلام، امام هفتم شیعیان در سال ۱۲۸ هجری قمری در قریه ی "ابواء" (میان مکّه و مدینه) دیده به جهان گشود. امام کاظم علیه السّلام پس از شهادت پدر بزرگوارشان امام جعفر صادق علیه السّلام به امامت رسید و از سال ۱۴۸ تا سال ۱۸۳ یعنی مدّت ۳۵ سال رهبری شیعیان را بر عهده گرفت و در بیست و پنجم رجب سال ۱۸۳ هجری قمری در بغداد در زندان سندی بن شاهک مسموم شدند و به شهادت رسیدند.

خداوند در سوره ی مائده، آیه ی ۵۷ می فرماید: ای کسانی که ایمان آوردید، اگر کسی از شما ارتداد پیش گیرد؛ یعنی از دینش برگردد، بدانید که خدا به زودی مردمی را برای گرایش به این دین می آورد که دوستشان دارد و آنان نیز او را دوست دارند. این بیانگر محبّت متقابل خدا به عبد و بنده به مولای خویش است. به طور معمول ایجاد محبّت در انسان، ناشی از فقدان چیزی است که ملایم طبع اوست؛ لذا باعث ایجاد کشش و عطش در انسان می شود. این کشش دارای مراتبی است که پایین ترین مرتبه ی آن میل نام دارد. مرتبه ی شدیدتر محبّت و اشدّ مراتب، عشق است.

۹۳/۰۹/۰۲

یکبار که مشهد مشرّف بودیم، برای دیدن آقای میلانی به منزل ایشان رفتیم و آقای میلانی به خاطر مراجعات زیادی که به علّت مرجعیت داشت، مدّتی نتوانست به اتاقی که ما بودیم بیاید. بعد که برای دیدن ما آمد، این حدیث را خواند که: مَن اَصبَحَ عَلَی الدُّنیا حزیناً فقد اَصبَحَ عَلَی اللهِ ساخطاً: هرکس از وضعیت دنیوی خود محزون باشد، بر خدا غضبناک است. 

۹۳/۰۷/۱۲