حدیث عنوان بصری، حکایت طلب پیرمرد نود و چهارساله ایست که با شیدایی و عطشی وصف ناپذیر و پس از طی مراحلی، به محضر امام صادق علیه السلام راه می یابد و آن حضرت معارفی بلند و دستورالعمل هایی راهگشا برای نیل به وادی معرفت و توحید به او عنایت می فرمایند. این ماجرا تحت عنوان حدیث عنوان بصری در منابع حدیثی نقل شده است.

۹۳/۰۲/۲۶

السلام علی المعذب فی قعر السّجون... امام موسی کاظم- علیه السلام- در بیست و پنجم ماه رجب سال ۱۸۳ هجری قمری، در سن پنجاه و پنج سالگی به وسیله سم و به فرمان هارون الرشید، به شهادت رسیدند. پدر عظیم الشأن ایشان حضرت امام صادق- علیه السلام- و مادر بزرگوارشان، حمیده از اهالی آندلس است. حمیده از بانوان با تقوا و آگاه به معارف اهل بیت به شمار می رود. امام صادق علیه السلام در تعریف از این بانوی بزرگ می فرمایند:« حمیده همچون طلای ناب، از ناخالصی ها پاک است. 

93/03/01

شب جمعه اول ماه رجب را لیلة الرغائب می گویند. پیامبر اسلام-صلی علیه و آله- می فرمایند:« ای مردم از اولین پنج شنبه ماه رجب غافل نشوید چرا که این شب را ملائکه، لیلة الرغائب نام نهادند؛ شب رغبت ها و آرزوها. در این شب خاص هنگامی که یک سوم از شب می گذرد؛هیچ ملکی در آسمانها نمی ماند جز اینکه در کعبه و اطراف آن جمع می شوند و خدای متعال توجه و عنایت خاصی به این ملائکه می کند و خطاب می فرماید: ای ملائکه من، آنچه می خواهید از من درخواست کنید. ملائکه عرض می کنند: خدایا روزه داران رجب را مشمول رحمت و بخشش خود قرار ده ....»  

ماه مبارک رمضان، عیدُاللهِ الاَکْبَرْ یعنی بزرگ‌ترین عید الهی است. ماه مبارک رمضان از نظر تاریخ، آفاق و تقویم برای همۀ اهل دنیا، مؤمن، کافر، ملحد و مشرک فرا می‌رسد؛ امّا آنچه ارزشمند است، ورود خود سالک به ماه مبارک رمضان است. ماه می‌آید؛ امّا اینکه ما به‌سوی ماه می‌رویم، بحث دیگری است. در بین روزهای سال، یک روز هم روز شروع ماه مبارک رمضان است؛ امّا در میان تحوّلات درونی سالک الی‌الله، ورود به ماه مبارک رمضان یک مرحله است. مهم این است که ما وارد ماه مبارک رمضان شویم. امیدواریم خدای متعال قلب، روح و جان ما را مُقبِل به سمت شهرالله قرار دهد، به‌گونه‌ای که در ماه خدا زندگی کنیم، نه در ماه خلق. در این صورت، معنای عیدُاللهِ الاَکْبَرْ هم ظهور می‌کند؛ یعنی بزرگ‌ترین عید الهی، عید ملاقات خدا، میهمان شدن بر خدا و ورود به ضیافت‌الله است. این که فرمودند روزه‌دار هنگام افطار دو  شادمانی دارد، یک شادمانی، شادمانی دیدار خداست. جشن بزرگ هنگامی است که ماه مبارک رمضان ماه ملاقات و دیدار خدا باشد، و در باطن ما عیدُاللهِ الاَکْبَرْ و جشن ملاقات خدا برپا شود. حقیقت عید، عود و بازگشت است و عید اکبر، بازگشت به آن مبدأ ازلی است که همۀ هستی از آنجا آغاز شده است. ما قوس نزول را مرحله به مرحله پایین آمدیم تا در حضیض عالم طبیعت مشغول زندگی خاکی شدیم. عید هنگامی است که قوس صعود را در پیش گرفته و مرتبه به مرتبه، مراتب وجود را طی کرده باشیم تا به آن مبدأ و جایی که نزول از آنجا آغاز شد برگردیم.(۱۴۰۳/۱۲/۱۳)

در این قسمتِ شرح ماجرای حضرات موسی و خضر علیهما السلام، سه چشمه ای که حضرت خضر علیه السلام نشان حضرت موسی علیه السلام داد، مورد تأمّل و بررسی قرار گرفته است و سعی می شود نکته های نهفته در آن بازگو شود. چشمه ی اوّل، کشتی یی بود که سوار  آن شدند، حضرت خضر علیه السلام آن را سوراخ کرد و بعد در بیان حکمت کارش گفت: کشتی متعلّق به مسکینانی بود و یک سلطان و ملک و فرمانروایی وجود داشت که هر کشتی سالمی را غصب می کرد و من اراده کردم  (فعل را به خودش نسبت داد) که این کشتی را معیوب کنم تا از معرض غصب مصون بماند و مساکین بتوانند از درآمد آن زندگی خودشان را اداره کنند. این سفینه چیست؟ تأویل عرفانی اش تن سالک و جنبه های نفسانی سالک است که از اوّل راه عادت به نازپروردگی، خوردن غذاهای لذیذ، پوشیدن لباس های زیبا و گران قیمت، سکونت در منازل خیلی مجلّل و ... دارد. نفس معتاد شده و اعتیاد به رفاه دارد...    

ذکر آثار و برکات بسیار عظیم و عجیبی دارد و مواهب بسیار بزرگ معنوی در ذکر موجود است که به تناسب شدّت ذکر، آن آثار هم شدیدتر و عمیق تر می شود. لذا به تناسب شدّت ذکر، آثار آن هم دارای مراتبی است. خفیف ترین و ضعیف ترین آثار ذکر به گونه ای است که حتّی برای خود شخص ذاکر هم نامحسوس است و در قوی ترین، شدیدترین و عالی ترین مراحل ذکر، هرکس در حدّ خود بهره ای از آن می برد.  

یکی از آداب قرائت قرآن این است که انسان قبل از شروع به تلاوت قرآن، از شیطان به خدای متعال استعاذه کند. این هم امر خود قرآن است، در آیات ۹۸ تا ۱۰۰ سوره ی مبارکه ی نحل خدای متعال می فرماید: " هنگامی که قرآن قرائت می کنی، از شیطان رانده شده، به خدا پناه ببر؛ که هر آینه او سلطه و تسلّطی بر کسانی که ایمان آورده اند و  بر پروردگارشان توکّل می کنند، ندارد."   ۹۴/۰۳/۲۰

اهل سنّت معتقدند پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله همه ی آن چیزی که برای امّت اسلامی در زمینه ی شناخت اسلام لازم بود و برای آنها کفایت می کرد را در قالب آیات وحی، احادیث، سخنان و سیره ی خویش در اختیار مسلمانان قرار دادند و هیچ نکته ی ناگفته ای باقی نماند...   

استعاذه یعنی پناه بردن و طلب پناه. استعاذه چهار رکن دارد. یکی از ارکان استعاذه، شخص مستعیذ است؛ یعنی کسی که پناه می برد. رکن دوم، " مستعاذّ منه" است؛ یعنی چیزی که از شرّ آن پناه می بریم. سوم " مستعاذّ به " است؛ یعنی کسی که به او پناه می آوریم و چهارم " مستعاذّ له" است؛ به معنای چیزی که به خاطر آن پناه می آوریم یا هدف ما از پناه بردن.     ۹۴/۰۸/۱۸

افراط در رجا به امن و غرور، و افراط در خوف به یأس و قنوط منجر می شود. امن یعنی خود را از مکر و عذاب الهی در امان دیدن و ترسی از ترک طاعت و ارتکاب معصیت و ابتلا به غفلت نداشتن و غرور یعنی به ادّعای اعتماد به فضل خدا، دست از انجام طاعت و ترک معصیت کشیدن و به وظایف بندگی عمل نکردن.