روز بیست و چهار ذی الحجّه روزی است که رسول خدا صلّی الله علیه و آله با نصارای نجران مباهله کردند. این روز روز بسیار شریفی است و در آن چند عمل وارد است: اوّل غسل؛ دوم روزه؛ سوم خواندن دعای مباهله که شبیه دعای سحر ماه رمضان است و دعای بسیار ارزشمندی است. ...

(۹۳/۷/۲۶)

از آغاز ماه ذی‌القعده، سالک الی‌الله سیری را شروع می‌کند. [ماه ذی‌القعده] ماه حرام است؛ مورد احترام است و می‌بایست در آنجا حرمت نگه داشت. ماجرای چهل روزی که سی روز آن ماه ذی‌القعده است، و در پی آن هم ده روزِ اوّل ماه ذی‌الحجّه، ماجرای سیر کلیمیّه یا موسویّه است. سیری است که حضرت موسای عمرانعَلَی‌نَبیِّنَا‌وَ‌آلِهِ‌و‌عَلَیْهِ‌السَّلاَم‏ طی کرد برای دیدار خدا؛ برای نیل به ملاقات الهی و برای رسیدن به میقات.

یکی از سؤالاتی که معمولاً در دوران غیبت برای شیعیان مطرح است، این است که آیا دیدار توأم با شناخت امام زمان- عجّل الله تعالی فرجه الشریف- در دوران غیبت امکان پذیر است و اگر ممکن است، راه نیل به آن چیست؟ . در جواب باید گفت که قطعاً دیدار امام زمان علیه السلام در دوران غیبت امکان پذیر است. ابن سینا می گوید: « بهترین دلیل برای امکان پذیر بودن چیزی، اتّفاق افتادن آن است» . در موارد متعدّدی دیدار شیعیان با حضرت بقیّة الله - ارواحنا فداه- میسّر شده است. در دوره ی زمانی بیش از هزار سال، شخصیت های بسیار عظیم علمی و دینی، آن حضرت را فراوان ملاقات نموده اند و کتاب های بسیاری در این باب تألیف شده است.  

ضرورت و اهمّیّت اصلاح طلبی و فساد ستیزی

یکی از وظایف مهمّی که توجّه به آن در این برهه‌ی زمانی و در شرایط اجتماعی کنونی برای همگان ضرورت و اهمّیّت خاصّی دارد، امر به معروف و نهی از منکر است. به‌ویژه اهل عرفان و محبّت باید متذکّر این معنا باشند که عرفان مکتب اهل‌بیت: عرفان گریز از مسؤولیّت‌های اجتماعی و سر در زیر لاک خویش فرو بردن و به مکاشفات خویش دلخوش بودن و از غم محرومان و درد دین تهی بودن، نیست. عرفان اهل‌بیت: عرفان آگاهی، شهامت و ستیز با ظلم و کفر و بی‌دینی است. درس اصلاح‌طلبی و امر به معروف و نهی از منکر را باید از مکتب اهل‌بیت بیاموزیم و برای ایفای نقش یک شیعه‌ی راستین در مقطع زمانی خودمان آماده شویم. نکند خدای ناکرده با مشغول کردن خود به یکسری مسائل به اصطلاح معنوی و عرفانی راه بی‌تفاوتی نسبت‌به واقعیّت‌های جامعه‌ی خودمان و تمامی جوامع اسلامی و حتّی محرومین و مستضعفین جهان را در پیش بگیریم. چند محور مهم و‌نکا‌تی براساس قرآن و روایات، پیرامون بحث، خدمت عزیزان ارائه می‌شود که امیدواریم به گفتن و شنیدن و خواندن اکتفا نکرده و واقعاً درس بگیریم و عمل کنیم.    

مهریه یا صداق، تعهد مالی شوهر به همسرش هنگام وقوع عقد ازدواج و شرط صحت آن است. اما فلسفه تعیین مهریه از نگاه اسلام، تنها جنبه ی مادی و اقتصادی ندارد بلکه بسیاری از ابعاد معنوی و تربیتی لطیف که حاکی از پیوند محبت و عشق و بقا و تکامل بوده نیز منظور شده است.   

قرآن فرمود: اَلیسَ الصُّبحُ بِقریبٍ: آیا صبح نزدیک نیست؟ اگر خوب دقّت کنی ، می بینی از هر نزدیکی، نزدیک تر است؛ اصلاً همین الآن است؛ صبح ایمان، صبح بعثت پیامبراکرم صلی الله علیه و آله، صبح غدیر امیرالمؤمنین علیه السّلام، صبح ظهور حضرت ولیّ عصر عجّل الله تعالی فرجه، صبح قیامت همین الآن است.  

۹۳/۱۱/۰۴

حضرت فاطمه – سلام الله علیها – می فرماید: هر کس عبادت های خالصانه ی خود را به سوی خدا بفرستد، پروردگار بهتربن مصلحت او را به سویش فرو خواهد فرستاد. در حدیث دیگری از خیرالنساء سلام الله علیها چنین نقل شده: از دنیای شما، سه چیز نزد من محبوب است: اول، تلاوت قرآن، دوم، نگاه کردن به چهره ی پیامبر صلی الله علیه و آله و سوم، انفاق در راه خدا. 

طبق بسیاری از منابع موثّق تاریخی شیعه و تواریخ اهل سنّت، خلیفه دوم، صبح روز بیست و ششم ماه ذی الحجه، به دست پیروز نهاوندی که غلامی ایرانی ملقّب به ابولؤلؤ بود، در مسجد النّبی مورد ضربات خنجر قرار گرفت و همان روز یا چند روز بعد درگذشت. اغلب علمای متقدّم شیعه مثل شیخ مفید(ره)، بر اینکه تاریخ مرگ عمر در ماه ذی الحجه است نه ربیع الاول، تأکید دارند. ابن ادریس حلّی(صاحب سرائر) درباره­ی تاریخ نهم ربیع می گوید: هر کس بپندارد عمر در تاریخ نهم ربیع کشته شده، به اجماع صاحبان کتب تاریخ، در اشتباه است.

مراسمی که در روز نهم ربیع الاوّل، عدّه ای به گمان اینکه خلیفه دوم در آن روز کشته شده است، به قصد ابراز ارادت به اهل بیت(ع) و تبرّی از دشمنان ایشان و با توجّه به ظلم هایی که عمر به دختر بزرگوار پیامبر(ص) کرد، برگزار می کنند، به لحاظ های متعدّد جای تأمّل و نقد دارد؛ زیرا در عین اهمیّت بسیار تبرّی، از یک سو بررسی های تاریخی نشان می دهد که مرگ عمر در ماه ذی الحجه بوده نه ربیع الاوّل، و از سوی دیگر، سند روایات رفع القلم که ناظر بر این ایّام مطرح می شود؛ ضعیف و از نظر قواعد حدیثی، در پایین ترین درجه ی اعتبار قرار دارد و از دیگر سو ..  

سه دسته منتظر وجود دارد: ۱- کسی که از دور زیاد یاد امام می کند و انتظار دیدار او را می کشد تا علائم و آثاری از امامش ببیند، که فرموده اند: برترین کارها انتظار فرج است. ۲- کسی که آثار و جای پا و جلوه ای از امام را دیده است، که فرموده اند: پس به درستی که فرج امام زمان عجل الله فرجه الشریف، فرج خود شماست. ۳- اگر انتظار کامل شود و محبّت به حدّ کمال برسد، طوری می شود که حضرت را در ظاهر ببیند یا نبیند، در یقین او اثر ندارد، بلکه همه وقت با قلب خود مشاهده می کند. 

جسارتی که در این ایام به محضر قرآن کریم روا داشته‌شد؛ از طرف کسانی بود که سالیان درازی در دنیا، از خودشان چهره‌ی انسان‌های آزاداندیش و اهل سِلم و مدارا و به اصطلاح خودشان، اهل تولرانس و انعطاف نشان داده بودند؛ و در این ایّام، پرده از چهره کثیف و پلیدشان کنار زده شد و حقیقت آنها آشکارتر گردید.