فتنه‌های آخر الزّمان در آیینه احادیث و روایات
در احادیث و روایات آخرالزّمان، خبر از فتنه‌های بزرگی داده شده است؛ فتنه‌هایی که شرایط را به‌شدّت غبارآلود می‌کند و تشخیص حقّ و باطل را دشوار می‌سازد. بسیاری از افراد به‌خاطر ناآگاهی و جهل، و بسیاری دیگر به‌خاطر ناوارستگی و پیروی از هوای نفس، از راه حق جدا می‌شوند و به گمراهی دچار می‌شوند. این موضوع در احادیث کراراً آمده است.
حضرت رسول صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم می‌فرمایند: بادِرُوا بِالاَعْمالِ: زود دست‌به‌کار شوید و فرصت اقدام را از دست ندهید. از این فرمایش حضرت روشن می‌شود که در جامعۀ ما، سستی ما بود که سبب شد جامعه مستعدّ انحراف، فریب خوردن، کنار گذاردن حجاب، توهین به مقدّسات دینی و پشت کردن به ارزش‌های ملّی شود. ما کاری که می‌باید انجام می‌دادیم را انجام ندادیم. ما که وظیفه داشتیم در جهت گسترش آگاهی و ایجاد بصیرت و معرفت تلاش کنیم، غافل شدیم و به دنبال رفاه، منافع مادّی، پست، مقام، پول و ثروت‌ اندوزی، به دنبال باندبازی‌ها، اختلاس‌ها، سوءاستفاده‌ها، رانت‌خواری‌ها، فامیل‌بازی‌ها، تبعیض‌ها و ضعیف‌کشی‌ها و امثال اینها رفتیم. ما بیکار نشستیم؛ سرمان به چیزهای دیگر گرم شد که جوان‌های ما در اثر ناآگاهی، فریب مکر و خدعه‌های دشمن را خوردند.

لزوم عدالت در شؤون مختلف زندگی
شیعه معتقد است که نظام آفرینش بر مبنای عدل برپا شده و خداوند در سازمان خلقت، هر چیز را در جایگاه مناسبش قرار داده است.
مؤمنان هم اگر به راستی دوست خدا، دوستدار اولیاء خدا و پیرو پیامبر اکرم و ائمّه هدی علیهم‌السّلام هستند، باید مقیّد به مراعات عدالت باشند و برای هر چیز و در رابطه با امور و کارهای مختلف این عالم، وزن واقعی برای آن قائل شوند، نه بیشتر و نه کمتر.
در مورد ورزش هم همینطور. ورزش یکی از شؤون زندگی بشر است، اگر آنقدر مهمش کنیم که سایر شؤون زندگی ما، تحت‌الشّعاع آن قرار گیرد و حقّ سایر شؤون ادا نشود، خلاف عدالت است. ورزش چیز مهمّی است و باید برای آن جایگاه مناسب قائل شد؛ امّا اشتباه نکنیم. آن را به‌جای همه‌چیز نشماریم و منزلت همه‌چیز را برای آن قائل نباشیم. زندگی انسان شؤون مختلفی دارد؛ یک جنبه از آن هم ورزش است.

حفظ نظام به چه قیمت؟
برای پاسخ به سؤال حفظ نظام جمهوری اسلامی تا کجا و به قیمت؟! ابتدا باید نظام را تعریف کرد.
اگر مقصود از نظام، مدیران، مسؤولان، رهبران و اداره‌کنندگان کشور و عملکردهای آنان است، طبیعتاً باید عملکرد خلاف را نقّادی کرد. اگر غرض‌ورزی و عمد در کار باشد، باید مسؤول خلاف‌کار عزل و مجازات شود؛ و اگر مقامات مسؤول، ناتوان هستند، باید برکنار شوند و در هر دو صورت، افرادی سالم و توانمند بر سر کار بیایند.  

شعار دفاع از زن، انحراف و فریبی بزرگ
این‌روزها، میدان‌داران فریب و انحراف، شعار ظاهری دفاع از زن را مطرح کرده‌ و جامعه را به آشوب کشیده‌اند. اعتقادشان بر اینست که اسلام زن‌ستیز بوده و به آن ظلم کرده است! زن را از آزادی‌هایش محروم کرده و به همین دلیل، مردود است! غافل از اینکه عزّتی که اسلام به زن داده است، قابل مقایسه با شرایط امروزی دنیای غرب نیست.

نحوه ی مواجهه‌ی صحیح با جریانات اجتماعی امروز کشور
عصر غیبت، عصر امتحانات و ابتلائات بزرگ است و امتحان وقتی مصداق دارد که بین حق و باطل یک آمیختگی اتّفاق افتاده باشد. اگر حق و باطل کاملاً از هم تفکیک می شد احدی دنبال باطل نمی‌رفت. اگر بخواهیم مشتری های اهل باطل کم شود باید با جنبه‌های حق سخن او همصدا شویم و حتّی آن را رساتر بیان کنیم. از طرف دیگر باید صادقانه به خلاف ها و اشتباهات اعتراف کنیم که با اینکار خیلی از مشکلات حل می‌شود. البته شکل تعامل مردم با مدیران و مسؤولان باید به شکل نقد ناصحانه باشد. توجّه داشته باشیم ضمن اینکه در هر موقعیّتی باید رفتار مناسب با آن موقعیّت را انتخاب کنیم امّا آداب دین ما، آداب دوست داشتن و خیرخواهی حتّی برای دشمن است همانطور که حضرت علی علیه السّلام به مدیرانشان فرمودند: شدّت عمل را با نرمی و ملاطفت ممزوج کن و قلب خودت را کانون محبّت رعیّت قرار بده و مثل یک پدر مهربان با همه رفتار کن. 

الزام به مراعات حدودی در پوشش از سوی حکومت اسلامی برای بانوان، از دو‌منظر قابل بررسی است. نخست اینکه آیا حاکم اسلامی حق چنین الزامی دارد؟ دوم اینکه آیا چنین الزاماتی در سایر کشورها هم وجود دارد؟
عنایت به وجود سه رده‌ی احکام، یعنی «احکام اوّلیّه»، « احکام ثانوّیّه» و « احکام حکومتی» در جامعه و کارکردهای متفاوت آنها، وجوب تبعیت از این احکام را مشخّص می‌سازد.
نکته قابل تأمل اینکه الزامات نباید به اجبار تعبیر شود و آن‌را مختصِّ یک قشرِ خاصی از جامعه دانست؛ بلکه این الزامات برای عموم جامعه است و تخلّف از این قوانین و مقرّرات، باید جرم‌انگاری شده و مجازات متناسب با آن جرم، برایش تعیین شود.
در این میان نقش افراد جامعه در تعامل محبّت‌آمیز با دیگران و نقش سازنده و مؤثر وسایل ارتباط جمعی، در تبیین منطق حجاب، بسیار حائز اهمّیّت است.

شرایط کنونی جامعه، بستری برای آشکار شدن اندیشه‌ها، باورها و ارزش‌ها
اخیراً مقاله‌ای توسط یکی از اساتید رشته توسعه انتشار یافته که در آن عنوان شده راهی را غرب طیّ چهارصد سال طی کرد، ایران طیّ چهل سال پیمود! غرب در طول چهارصدسال به سکولاریسم و جدایی دین از سیاست در زندگی بشر رسید، ولی ما در ایران طی ّ چهل سال فراتر رفتیم و حتّی ایمان دینی را از شریعت جدا کردیم. مطلب اخیر ناظر بر صحبتهای استاد طیب در نقد مقاله‌ی مذکور و فهمِ اشتباهِ نویسنده آنست…

اعتراض‌هاحاصل انباشت بغض‌ها، گلایه‌ها و ابهامات است.
گاهی اعتراض‌ها و به دنبال آن پرخاشگری‌ها ناشی از جمع‌شدن گلایه‌ها و نقدها و سؤالات بدون پاسخ است. اگر در جامعه اجازه داده می‌شد حرفها و نقدها شنیده شود و صادقانه پاسخگوی آنها بودیم، کار به اینجا کشیده نمی‌شد.
همه باید از روبه‌رو شدن با مردم و شنیدن حرفها و انتقادهایشان استقبال کنند، آنهم نه تصنّعی و نمایشی، بلکه واقعی و با صبوری.
الحمدالله مردم در عمق وجودشان و با غیرت دینی و ملّی‌شان، راضی به تجزیّه کشور و سوریه شدن ایران نیستند و چنین اجازه‌ای به دشمن نخواهند داد و آنها را سرجایشان می‌نشانند. اما آنچه اهمّیّت دارد اینست که عضو بیمار باید درمان شود و شیوه‌ی مدیریّت و تعامل با مردم باید تغییر کند.آنچه در مراحل سیر و سلوک مطرح است مانند یقظه، توبه، تغییر مسیر و … عیناً در مدیریّت اجتماعی و سیاسی هم مصداق دارد. 

یکی از ناهنجاری‌های کنونی، بحث بی‌حجابی یا بد‌حجابی در اجتماع است که در این میان وظیفه اسلامی و نحوه‌ی برخورد افراد جامعه با این امر، دغدغه‌ای مهم و اساسی است. از زمینه‌های سبب‌ساز سست شدن حجاب در بین زنان و دختران، می‌توان به عدم آگاهی، هواهای نفسانی، ضعف تقوا و معنویت ، حرکتی نمادین به‌عنوان اعتراض به حاکمیت، بسته بودن باب هرگونه ایراد و نقد و … اشاره کرد.
بدیهی است با راهکارهایی همچون آگاهی بخشی، استفاده از زبان لیّن و محبّت آمیز، ارائه الگوی شخصیّتی مناسب و دوست‌داشتنی از یک بانوی محجّبه، حق انتقاد به دیگران دادن، متواضعانه و برای رضای خدا کارکردن، مبارزه با فساد و حق‌کشی در جامعه و شایسته سالاری به جای فامیل‌بازی، می‌توان به اثربخشی و اصلاح اندیشه‌ها کمک کرد…

تحلیل عوامل زمینه ساز ناآرامی‌ها و آشوب‌های اخیر جامعه
ناآرامی‌ها و آشوب‌های اخیر در جامعه ما، حکم یک بیماری دارد که شناخت عواملِ بروز آن ضروری بنظر می‌رسد. در این بین، از یکطرف، شناخت عناصر فریب‌خورده، از دشمنِ مزدور و منصفانه قضاوت کردن، اهمّیّت ویژه‌ای داشته که نباید از آن غفلت کرد. از سویی دیگر باید توجّه داشت؛ همان گروهی که دشمن نبوده و به هیجان آمدند، بدانند که با این اشتباهشان، جزو سیاهی لشکر دشمن شدند و این امر، هم در دنیا و هم در آخرت برایشان پیامد دارد…