سال دهم بعثت، یعنی سه سال قبل از هجرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله به مدینه، دو حادثه ی بسیار جانسوزِ وفات حضرت خدیجه و حضرت ابوطالب علیهما السلام، قلب پیامبر صلی الله علیه و آله را به گونه ای محزون ساخت که حضرت آن سال را عام الحزن نام نهادند. حضرت ابوطالب علیه السلام، عموی بزرگوار رسول اکرم صلی الله علیه و آله در کنار حضرت خدیجه سلام الله علیها، از بزرگترین حامیان پیامبر صلی الله علیه و اله بودند. ابوطالب علیه السلام، فردی با ایمان، مقتدر و فداکار بود که برادرزاده ی خود را تا واپسین لحظات عمر شریفش حمایت کرد و از این رهگذر سهم بسزایی در پیشرفت اسلام داشت؛ امّا علی رغم آن همه فداکاری و ایثارگری آن اَبر مرد تاریخ اسلام، بعضی از مبغضین و متعصّبین نسبت به آن حضرت اسائه ی ادب نموده و در ایمان و اعتقادش تردید کردند.