سفر به خارج

گذرنامه مرحوم تناوش که به تعبیر آن روزها «تذکره محصّل دولت شاهنشاهی ایران» یا «روادید تحصیلی مجّانی» نامیده می‌شده است، نشان می‌دهد:

این تذکره تا اختتام دوره تحصیلِ دارنده آن دارای اعتبار می‌باشد، مشروط بر اینکه در انقضاء هر سال توسط مأمور ایران مقیم محلّ توقف محصّل یا مقیم نزدیک‌ترین محل تمدید گردد.

تذکره‌ی فوق در تاریخ هشتم فروردین ماه ۱۳۲۴ صادر شده است. یعنی یک‌هفته بعد از پایان دوران خدمت نظام وظیفه مرحوم تناوش.

سرکنسولگری شاهنشاهی ایران چهار بار گذرنامه‌ی مرحوم تناوش را تمدید کرده است که آخرین آن به بهمن ۱۳۲۸ باز می‌گردد.

در این گذرنامه «علائم و مشخّصات» سیّدجلال چنین توصیف شده است: «قد متوسّط، موی خرمایی، با چشمانی به رنگ میشی با پوستی سفید و با جای سالک بر روی گونه‌ی چپ.»

سیّدجلال تاریخ هجدهم آبان ماه ۱۳۲۴ برای نخستین بار در سرکنسولی شاهنشاهی ایران در هندوستان حضور یافته است. «کنسول شاهنشاهی در دهلی» که شخصی با نام معتمدی بوده، این حضور را تأیید کرده است.[۱]