رجعت از جمله امور اعتقادی است که با روایات صحیح و معتبر به اثبات رسیده است؛ به طوریکه بسیاری از بزرگان شیعه همانند علامه مجلسی(ره) و شیخ حر عاملی و ...، این احادیث را از حد تواتر معنوی فراتر دانسته و قائل به تواتر لفظی هستند. شیعیان، بر اساس حدیث ثقلین معتقدند در شناخت و دریافت معارف اسلامی باید به دو گوهر گرانبهای قرآن و اهل بیت علیهم السلام تمسک بجویند و هیچگاه عقیده ای خلاف بیانات این دورکن استوار نپذیرند. روایات بی شماری از اهل بیت علیهم السلام در دست است که دلالت بر وقوع رجعت می کند.  

لینکهای مرتبط :

مومن بایابکم، مصدّق برجعتکم - رجعت (۱)   

ظهور، رجعت‌، قیامت، شبا هت‌ها و تفاوت‌ها - رجعت (۲)  

ویژگی‌های رجعت- رجعت (۳)

امکان پذیر بودن رجعت – رجعت (۴)

رجعت در احادیث نبوی  

لیالی با عظمت قدر پشت سر گذاشته شد. شبهای عظیمی که شب های بیداری است. لیل، همین دنیاست و وقتی لیلةالقدر مفهوم می یابد که همین دنیا با تمام پستی ها، قدر و ارزش پیدا کند؛ لذا این دنیا زمانی ارزش و قدر می یابد که احیا داشته شود. به عبارت دیگر حیاتِ طیّبه ی انسانی، نیاز به بیداری و زنده شدن دارد. اگر شب احیا داشته شود، یعنی لیل دنیا زنده شده، حیات آدمیت بیدار شده و دنیا قدر پیدا کرده است. ما به فلک بوده ایم   یار ملک بوده ایم   باز همان جا رویم  جمله که آن شهر ماست...

شیعه معتقد است چون خدا خالق انسان است، مالک آنهاست و چون مالک انسانهاست، ولایت به آنها دارد. می تواند امر و نهی کند و آزادی های آنها را محدود کند. ولایت الهی در قالب احکام دین و شرع مشخص شده است. برخی از احکام شرع، احکام اجتماعی است؛ مثل احکام نظامی، اقتصادی، سیاسی و احکام قضایی که اجرا شدن این احکام مستلزم وجود حکومت در جامعه می باشد... 

مشهورترین قول درباره ی سالروز ولادت امام چهارم شیعیان، حضرت زین العابدین علیه السلام، روز پنجم شعبان سال سی و هشتم هجری قمری در مدینه است. دوران امامت امام سجاد علیه السلام از لحظه شهادت پدر بزرگوارش در کربلا، یعنی عصر روز دهم محرم سال ۶۱ هجری قمری، آغاز شد و ۳۵ سال به طول انجامید. ابتدای دوران امامت ایشان، مقارن با خلافت ننگین یزید ابن معاویه، لعنت الله علیه بود . 

علی علیه السّلام معیار شناخت اسلام است و اگر امروز ما به عنوان یک مسلمان می خواهیم زندگی کنیم باید تبلور اسلام را در شخصیت علی علیه السّلام و تفسیر اسلام را در کلام علی علیه السّلام ببینیم و آن گونه مسلمان باشیم.

 

خدای متعال که پیامبران را برای سعادت بشر مبعوث کرده است، باید محک و معیاری به دست بشر بدهد تا به وسیله ی آن بتواند بین پیغمبران راستین و مدّعیان دروغین پیامبری، تمیز و تشخیص بدهد. نام این معیار و محک، معجزه است. معجزه کاری محسوس و خارق العاده است که جز با نیروی الهی توسط بشر قابل انجام نیست.  لذا از مشخّصات مشترک انبیاء الهی اعجاز و داشتن معجزه است.   

وقتی کسی از زندگی دنیوی اش دلخور است، از دست خدا دلخور است؛ چون وضعیت زندگی مان را احدی غیر خدا به وجود نیاورده است. در نتیجه وقتی از وضعیت زندگی دلخور بوده ایم، یعنی از کارهایی که خدا کرده است دلخور بوده ایم؛ یعنی از دست خدا دلخوریم. فرمود: " مَن اَصبَحَ عَلیَ الدّنیا حَزیناً فَقد اَصبَحَ عَلیَ اللهِ ساخطاً " کسی که از وضعیت دنیوی خود محزون باشد، هرآینه بر خدا غضبناک است.  

تاریخ اسلام بعد از رحلت پیامبر صلّی الله علیه و آله، شاهد تلخ ترین و سیاه ترین روزهای خود بود. حوادث دردناک جانسوزی چون تشکیل شورای سقیفه، غصب ولایت امیرالمؤمنین علی علیه السّلام، حمله به خانه ی وحی، جسارت به حضرت صدّیقه ی کبری سلام الله علیها، به شهادت رساندن حضرت محسن علیه السّلام قبل از تولّد، غصب فدک و ... . کسانی که سالیانی طولانی، برای غصب مقام حکومت پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله، انتظار کشیده بودند؛ حتّی منتظر نماندند ایشان به مرگ طبیعی از دنیا بروند و با فوریت دست به کار شدند.

یکی از اصلی ترین اهداف ازدواج، رسیدن به آرامش است.برای رسیدن به این مهم، بحث کفویت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در مسئله‌ی ازدواج دو منظر باید مورد توجه قرار گیرد: یکی وضع موجود و دیگری آرمان‌ها و آرزوهای شخص. یک فرد باید خود را از لحاظ اعتقادی، اخلاقی، اجتماعی، ظاهری و... به خوبی شناسایی کند و و بر اساس شناخت نقاط قوت و ضعف و سطح واقعی خود، اقدام به انتخاب همسر نماید نه صرفاٌ بر اساس چیزی‌هایی که آرزویش را دارد.   

حضرت سکینه سلام الله علیها، دختر بزرگوار حضرت اباعبدالله-علیه السلام- در علم، معرفت و جذبه ی معنوی به حق تعالی، کم نظیر و با مادر بزرگوارش حضرت رباب(س)، مورد توجه خاص امام حسین(ع) بود. نام اصلی آن حضرت، آمنه یا امینه بود وسکینه که حکایت از سکینت و آرامش دارد، لقب ایشان بود. سن حضرت در حادثه کربلا، ۱۳ یا ۱۴ سال بود. لذا امام حسین (ع) در روز عاشورا و در آخرین لحظات وداع، حضرت سکینه(س) را به سینه ی مبارک خویش چسباندند و با لقب خیر النسوان ایشان را مورد خطاب قرار دادند؛ که حاکی از بچه نبودن و بالغه و کامله بودن آن بزرگوار است. سکینه (س) عقیله بنی هاشم و دارای سیره ای نیکو بود، او صاحب فضل، دانش، فضیلت، کرم فراوان و مناقب عالی و افتخارآمیز بوده است.     ۹۴/۰۹/۲۵